Spis treści
- Opis
- Działanie
- Dawkowanie
- Przeciwwskazania / Informacje o bezpieczeństwie
- Skład
- Działania niepożądane
- Informacje dodatkowe
- Ostrzeżenia
- Adres producenta
- Podmiot odpowiedzialny
OpisWskazaniaW obrzękach:
w zastoinowej niewydolności serca
w marskości wątroby
w zaburzeniach czynności nerek (np. w zespole nerczycowym, w ostrym kłębuszkowym zapaleniu nerek).
W nadciśnieniu tętniczym:
Hydrochlorothiazidum Polpharma stosowany jest razem z innymi lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas lub z innymi lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze krwi.
DziałanieHydrochlorothiazidum zwiększa objętość moczu oraz wydalanego z nim sodu, potasu, magnezu, fosforanów i chlorków, zmniejsza natomiast wydalanie z moczem wapnia. Lek obniża ciśnienie tętnicze krwi u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.
Działanie moczopędne rozpoczyna się po 2 godzinach od chwili podania, a maksymalne działanie występuje po 3 do 6 godzinach. Czas działania moczopędnego po pojedynczej dawce leku wynosi 6 do 12 godzin.
DawkowanieDorośli W obrzękachPoczątkowo od 25 mg do 75 mg na dobę jednorazowo lub w 2 mniejszych dawkach. Po uzyskaniu poprawy, lekarz zaleci stopniowe zmniejszanie dawki, aż do dawki podtrzymującej, którą podaje się co drugą dobę.
Zalecana maksymalna dawka dobowa wynosi 100 mg.
W nadciśnieniu tętniczymOd 12,5 mg do 25 mg na dobę jednorazowo lub w 2 dawkach podzielonych (w monoterapii lub z innym lekiem przeciwnadciśnieniowym). Nie należy przekraczać dawki 50 mg na dobę.
Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku (w wieku powyżej 65 lat)
Przeciwwskazania / Informacje o bezpieczeństwiejeśli pacjent ma uczulenie na hydrochlorotiazyd, inne sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
jeśli pacjent ma bezmocz;
jeśli pacjent ma ciężką niewydolnością nerek lub wątroby;
jeśli pacjent ma chorobę Addisona;
jeśli pacjent ma podwyższone stężenie wapnia w surowicy;
jeśli pacjentka jest w ciąży;
jeśli pacjent jednocześnie przyjmuje sole litu.
SkładHydrochlorothiazide
Działania niepożądanebrak apetytu, podrażnienie błony śluzowej żołądka, nudności, wymioty, skurcze, biegunka lub zaparcia;
żółtaczka, zapalenie trzustki i ślinianek;
zawroty i bóle głowy, parestezje (uczucie kłucia, palenia i mrowienia w kończynach);
nadwrażliwość na światło, wysypka, pokrzywka, złuszczające zapalenie skóry, gorączka, plamice, guzkowe zapalenie okołotętnicze, alergiczne zapalenie płuc i obrzęk płuc, reakcje anafilaktyczne oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka;
zaburzenia czynności nerek oraz śródmiąższowe zapalenie nerek;
zmniejszenie liczby krwinek białych, płytek krwi, a także niedokrwistość;
zaburzenia czynności serca będące następstwem niedoboru potasu, objawiające się zaburzeniami w EKG oraz zmianami rytmu serca. Zaburzenia te mogą być groźne dla życia u pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy.
niedociśnienie ortostatyczne (związane ze zmianą pozycji ciała na stojącą);
hiperglikemia (podwyższone stężenie glukozy we krwi), glikozuria (obecność glukozy w moczu), hiperurykemia (podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi), zaburzenia równowagi elektrolitowej;
kurcze mięśni;
osłabienie, niepokój ruchowy;
impotencja;
zaburzenia widzenia (widzenie w żółtym kolorze), niewyraźne widzenie (przemijające).
Informacje dodatkoweOstrzeżeniaPrzed rozpoczęciem przyjmowania leku Hydrochlorothiazidum Polpharma należy omówić to z lekarzem.
Hydrochlorotiazyd może zaburzać równowagę wodno-elektrolitową, dlatego podczas dłuższego stosowania tego leku zaleca się kontrolę stężenia elektrolitów (sodu, potasu, magnezu, chlorków). Wskazana jest także dieta bogata w potas, co zapobiega obniżeniu się poziomu potasu w surowicy krwi (hipokaliemia). Na hipokaliemię narażeni są szczególnie pacjenci z marskością wątroby.
Hipokaliemia u pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy zwiększa toksyczność tych leków.
Następujące objawy wskazują na zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej: suchość w ustach, pragnienie, osłabienie, stan letargiczny, senność, niepokój ruchowy, drgawki, dezorientacja, bóle i skurcze mięśni, nużliwość mięśni, niedociśnienie, skąpomocz, przyspieszone bicie serca, nudności i wymioty.
Hydrochlorotiazyd może przyspieszyć wystąpienie lub nasilić objawy mocznicy u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Konieczne jest wówczas odstawienie leku.
Hydrochlorotiazyd może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i zwiększyć stężenie cholesterolu.
U pacjentów z cukrzycą utajoną leczenie hydrochlorotiazydem może spowodować ujawnienie się cukrzycy.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni stosować lek ostrożnie, ponieważ nawet nieznaczne zaburzenia elektrolitowe mogą wywołać śpiączkę wątrobową.
Hydrochlorotiazyd może zwiększyć stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i wywołać dnę moczanową.
Hydrochlorotiazyd może zaostrzyć objawy układowego tocznia rumieniowatego.
OstrzeżeniaHydrochlorotiazyd może zaburzać równowagę elektrolitową i wywoływać hiponatremię, alkalozę hipochloremiczną, hipokaliemię i hipomagnezemię. Pacjentów w czasie leczenia należy dokładnie kontrolować, szczególnie tych, którzy otrzymują parenteralnie płyny lub u których występują uporczywe wymioty. Następujące objawy wskazują na zaburzenia równowagi elektrolitowej: suchość w ustach, pragnienie, osłabienie, letarg, senność, niepokój ruchowy, drgawki, dezorientacja, bóle i skurcze mięśni, nużliwość mięśni, niedociśnienie, oliguria, tachykardia, nudności i wymioty. Hiponatremia spowodowana lekiem przebiega najczęściej łagodnie i bezobjawowo. Rzadko występuje ciężka hiponatremia (stężenie sodu w surowicy mniejsze niż 120 mEq/l). U pacjentów z zastoinową niewydolnością krążenia i schorzeniami wątroby może wystąpić hiponatremia (podczas upałów), na którą narażeni są szczególnie pacjenci w podeszłym wieku, kobiety z niską masą ciała, osoby stosujące dietę niskosodową i przyjmujące doustnie mało płynów i elektrolitów. Wyżej wymienione osoby powinny ograniczać podaż płynów do około 500 ml na dobę i odstawić lek moczopędny. W hiponatremii zagrażającej życiu nie należy podawać sodu chlorku. Należy zachować ostrożność podczas leczenia sodu chlorkiem ciężkiej, objawowej hiponatremii. Zaleca się wyrównanie stężenia sodu w surowicy podczas pierwszych 24 godzin leczenia o nie więcej niż 20 mEq/l. Szybkie doprowadzenie do normonatremii lub hipernatremii może być przyczyną uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. U pacjentów leczonych hydrochlorotiazydem przez dłuższy czas oraz u pacjentów z marskością wątroby może wystąpić hipokaliemia. Hipokaliemia zwiększa wrażliwość mięśnia sercowego na toksyczne działanie glikozydów naparstnicy. U niektórych pacjentów, zwłaszcza z alergią lub astmą oskrzelową w wywiadzie, mogą wystąpić objawy nadwrażliwości na produkt. Hydrochlorotiazyd zmniejsza wiązanie jodu z białkami osocza, nie zaburzając czynności gruczołu tarczowego. Produkt należy odstawić przed wykonaniem badań czynnościowych przytarczyc. Hydrochlorotiazyd zmniejsza wydalanie wapnia z moczem, a u niektórych pacjentów (bez zaburzeń metabolicznych) nieznacznie podwyższa stężenie tego jonu w surowicy krwi. Hydrochlorotiazyd nie jest skuteczny, jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min. Hydrochlorotiazyd może przyspieszyć wystąpienie lub nasilić objawy mocznicy (kumulacja produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek). U tych pacjentów należy przerwać leczenie hydrochlorotiazydem. Hydrochlorotiazyd należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ nieznaczne zaburzenia równowagi elektrolitowej mogą wywołać śpiączkę wątrobową. Hydrochlorotiazyd może podwyższać stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i wywołać dnę. Hydrochlorotiazyd zmniejsza tolerancję glukozy oraz podwyższa stężenie cholesterolu i trójglicerydów w surowicy krwi. U pacjentów z cukrzycą utajoną w czasie leczenia hydrochlorotiazydem może ujawnić się cukrzyca. Hydrochlorotiazyd może wywołać lub zaostrzyć objawy układowego tocznia rumieniowatego. Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry. W dwóch badaniach epidemiologicznych uwzględnionych w duńskim krajowym rejestrze nowotworów złośliwych stwierdzono zwiększenie ryzyka nieczerniakowych nowotworów złośliwych skóry (NMSC, ang. non-melanoma skin cancer)
podstawnokomórkowego (BCC, ang. basal cell carcinoma) i raka kolczystokomórkowego (SCC, ang. squamous cell carcinoma) w przypadku narażenia na zwiększającą się łączną dawkę hydrochlorotiazydu (HCTZ). W mechanizmie rozwoju NMSC mogą odgrywać rolę właściwości fotouczulające HCTZ. Pacjentów przyjmujących HCTZ należy poinformować o ryzyku NMSC i zalecić regularne sprawdzanie, czy na skórze nie pojawiły się nowe zmiany oraz szybki kontakt z lekarzem w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek nietypowych zmian skórnych. Pacjentom należy zalecić podejmowanie możliwych działań zapobiegawczych w celu minimalizacji ryzyka rozwoju nowotworów złośliwych skóry, jak ograniczanie narażania się na działanie światła słonecznego i promieniowania UV, a jeśli to niemożliwe - odpowiednią ochronę. Niepokojące zmiany skórne należy niezwłocznie badać z możliwością wykonania biopsji z oceną histologiczną. U osób, u których w przeszłości występowały NMSC, może być konieczne ponowne rozważenie stosowania HCTZ. Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, ostra krótkowzroczność i jaskra wtórna zamkniętego kąta: sulfonamidy i leki będące pochodnymi sulfonamidów mogą powodować reakcję idiosynkratyczną wywołującą nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką z ograniczeniem pola widzenia, przemijającą krótkowzroczność i ostrą jaskrę zamkniętego kąta. Objawy obejmują nagłe zmniejszenie ostrości widzenia lub ból oka i zazwyczaj pojawiają się w ciągu kilku godzin do tygodni od rozpoczęcia leczenia. Nieleczona ostra jaskra zamkniętego kąta może doprowadzić do trwałej utraty wzroku. Podstawowe leczenie polega na jak najszybszym odstawieniu produktu. Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje niekontrolowane, należy rozważyć natychmiastowe podjęcie leczenia zachowawczego lub chirurgicznego. Do czynników ryzyka rozwoju ostrej jaskry zamkniętego kąta może należeć uczulenie na sulfonamidy lub penicylinę w wywiadzie. Ostra toksyczność na układ oddechowy Po przyjęciu hydrochlorotiazydu notowano bardzo rzadko poważne przypadki ostrej toksyczności na układ oddechowy, w tym zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS, ang. acute respiratory distress syndrome). Obrzęk płuc zwykle rozwija się w ciągu kilku minut do kilku godzin po przyjęciu hydrochlorotiazydu. Początkowo objawy obejmują duszność, gorączkę, osłabioną czynność płuc i niedociśnienie tętnicze. Jeśli podejrzewa się rozpoznanie ARDS, należy odstawić Hydrochlorothiazidum Polpharma i zastosować odpowiednie leczenie. Hydrochlorotiazydu nie należy podawać pacjentom, u których wcześniej po przyjęciu hydrochlorotiazydu wystąpił ARDS. Hydrochlorothiazidum Polpharma zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Adres producentaZakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A.,
ul. Pelplińska 19,
83-200 Starogard Gdański,
PL
Podmiot odpowiedzialnyZakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A.,
ul. Pelplińska 19,
83-200 Starogard Gdański,
PL
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
