Spis treści
- Opis
- Działanie
- Dawkowanie
- Przeciwwskazania / Informacje o bezpieczeństwie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
Opis
Profilaktyka ostrego odrzucania przeszczepów u biorców allogenicznych przeszczepów nerek, serca lub wątroby w skojarzeniu z cyklosporyną i kortykosteroidami.
Działanie
Lek immunosupresyjny. Mykofenolan mofetylu jest 2-morfolinoetylowym estrem kwasu mykofenolowego (MPA). MPA jest silnym, selektywnym, niekompetycyjnym i odwracalnym inhibitorem dehydrogenazy inozynomonofosforanu. Hamuje syntezę de novo nukleotydów guaninowych bez wbudowywania się w strukturę DNA. Proliferacja limfocytów T oraz B jest wybitnie uzależniona od syntezy puryn de novo, podczas gdy komórki innego typu dysponują alternatywnymi drogami syntezy - dlatego MPA wywiera silniejsze działanie cytostatyczne na limfocyty, niż na inne komórki. Po podaniu doustnym mykofenolan mofetylu wchłania się szybko i prawie całkowicie (biodostępność ok. 94%), a następnie jest całkowicie metabolizowany jest do aktywnego metabolitu - MPA. Immunosupresyjne działanie leku jest skorelowane ze stężeniem MPA. W wyniku krążenia jelitowo-wątrobowego, po ok. 6-12 h od momentu podania leku zwykle występuje drugi szczyt stężenia MPA we krwi. MPA wiąże się z albuminami osocza w 97%. MPA jest metabolizowany głównie przy udziale glukuronylotransferazy do nieaktywnego fenolowego glukuronidu MPA (MPAG). Wydalanie zachodzi z moczem (93%) - głównie w postaci MPAG; częściowo z kałem (6%).
Dawkowanie
Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczynane i kontynuowane przez lekarzy doświadczonych w prowadzeniu pacjentów po przeszczepieniu narządów. Przeszczepienie nerki. Dorośli: podawanie leku należy rozpocząć w ciągu 72 h po transplantacji. Zalecana dawka wynosi 1 g 2 razy na dobę (2 g/dobę). Dzieci i młodzież (w wieku 2-18 lat): 600 mg/m2 pc. 2 razy na dobę (maksymalnie do 2 g/dobę). Lek w kapsułkach lub tabletkach powinien być przepisywany tylko pacjentom, których powierzchnia ciała wynosi co najmniej 1,25 m2. Pacjenci, których powierzchnia ciała wynosi od 1,25 do 1,5 m2 mogą mieć przepisywany lek w dawce 750 mg 2 razy na dobę (1,5 g/dobę). Pacjenci, którzy mają powierzchnię ciała >1,5 m2 mogą mieć przepisywany lek w kapsułkach lub tabletkach w dawce 1 g 2 razy na dobę. W tej grupie wiekowej, w porównaniu z dorosłymi niektóre działania niepożądane występują z większą częstością, dlatego może być potrzebne czasowe zmniejszenie dawki lub przerwanie podawania leku; należy wziąć pod uwagę istotne czynniki kliniczne, włączając w to nasilenie reakcji. Dzieci : dane ograniczone, niewystarczające do określenia zalecanego dawkowania; stosowanie leku w tej grupie wiekowej nie jest zalecane. Przeszczepienie serca. Dorośli: podawanie leku należy rozpocząć w ciągu pierwszych 5 dni po transplantacji. Zalecana dawka wynosi 1,5 g 2 razy na dobę (3 g/dobę). Dzieci: brak danych. Przeszczepienie wątroby. Dorośli: należy rozpocząć dożylne podawania leku w ciągu pierwszych 4 dni po transplantacji, doustne podawanie należy rozpocząć, gdy tylko może być tolerowane. Zalecana dawka doustna wynosi 1,5 g 2 razy na dobę (3 g/dobę). Dzieci: brak danych. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat). Stosować zwykłą dawkę, tzn. 1 g 2 razy na dobę u pacjentów po przeszczepieniu nerki i 1,5 g 2 razy na dobę u pacjentów po przeszczepieniu serca lub wątroby. Pacjenci z niewydolnością nerek. U pacjentów po przeszczepieniu nerek z ciężką przewlekłą niewydolnością nerek (GFR 2), poza okresem bezpośrednio po przeszczepieniu nerki, należy unikać podawania dawki większej niż 1 g 2 razy na dobę; chorych tych należy uważnie obserwować. U pacjentów, u których podjęcie czynności przez przeszczepiony narząd opóźnia się, nie jest wymagana zmiana dawkowania leku. Brak jest danych dotyczących pacjentów po przeszczepieniu serca lub wątroby z ciężką przewlekłą niewydolnością nerek. Pacjenci z ciężką niewydolnością wątroby. Nie ma potrzeby zmiany dawkowania leku u pacjentów po przeszczepieniu nerki z ciężkim uszkodzeniem miąższu wątroby. Brak jest danych dotyczących pacjentów po przeszczepieniu serca z ciężkim uszkodzeniem miąższu wątroby. Stosowanie podczas epizodu ostrego odrzucania przeszczepu. MPA (kwas mykofenolowy) jest aktywnym metabolitem mykofenolanu mofetylu. Odrzucanie przeszczepionej nerki nie prowadzi do zmian farmakokinetyki MPA; nie jest wymagane zmniejszenie dawki lub przerwanie podawania leku. Nie ma podstaw do modyfikacji dawki leku po wystąpieniu odrzucania przeszczepionego serca. Brak jest danych dotyczących farmakokinetyki podczas odrzucania przeszczepionej wątroby. Sposób podania. Kapsułki i tabletki należy połykać w całości. W razie potrzeby zawiesinę doustną można podawać przez sondę nosowo-żołądkową o wielkości co najmniej 8 French (wewnętrzna średnica co najmniej 1,7 mm). Ze względu na teratogenne działanie mykofenolanu mofetylu, aby uniknąć wdychania i bezpośredniego kontaktu substancji czynnej ze skórą lub błonami śluzowymi, kapsułek i tabletek nie należy rozgniatać, kapsułek nie należy także otwierać. Należy unikać wdychania lub bezpośredniego kontaktu ze skórą lub błonami śluzowymi suchego proszku do sporz. zaw. doustnej , a także bezpośredniego kontaktu przygotowanej zawiesiny ze skórą. Jeżeli dojdzie do kontaktu substancji czynnej ze skorą, należy dokładnie umyć skórę wodą z mydłem, oczy należy przemyć zwykłą wodą.
Przeciwwskazania / Informacje o bezpieczeństwie
Nadwrażliwość na mykofenolan mofetylu, kwas mykofenolowy lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciąża, chyba że nie ma odpowiedniej innej metody zapobiegania odrzucaniu przeszczepu. Kobiety w wieku rozrodczym, które nie stosują metod antykoncepcyjnych o wysokiej skuteczności; leczenia mykofenolanem mofetylu u kobiety w wieku rozrodczym nie można rozpocząć bez uzyskania wyniku testu ciążowego. Okres karmienia piersią.
Skład
1 tabl. zawiera 500 mg mykofenolanu mofetylu.
Działania niepożądane
Do najważniejszych działań niepożądanych występujących w leczeniu skojarzonym z cyklosporyną i kortykosteroidami należą biegunka, leukopenia, posocznica i wymioty, stwierdzono także częstsze występowanie zakażeń, zwłaszcza oportunistycznych (zakażenie skóry i błon śluzowych Candida spp., wiremia, objawowe zakażenie wirusem CMV, zakażenie wirusem Herpes simplex). Występuje także zwiększone ryzyko wystąpienia chłoniaków i innych nowotworów, szczególnie skóry. Poniżej opisano działania niepożądane prawdopodobnie lub możliwie związane z podawaniem leku u chorych po przeszczepieniu nerki, serca lub wątroby leczonych mykofenolanem mofetylu w skojarzeniu z cyklosporyną oraz kortykosteroidami. Bardzo często: posocznica, kandydoza przewodu pokarmowego, zakażenie dróg moczowych, zakażenie wirusem opryszczki zwykłej, półpasiec, leukopenia, trombocytopenia, niedokrwistość, wymioty, ból brzucha, biegunka, nudności. Często: zapalenie płuc, grypa, zakażenie dróg oddechowych, moniliaza układu oddechowego, zakażenie przewodu pokarmowego, kandydoza, zapalenie przewodu pokarmowego, infekcje, zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła, zapalenie zatok, grzybicze zakażenie skóry, kandydoza skóry, kandydoza pochwy, zapalenie błony śluzowej nosa, rak skóry, łagodne nowotwory skóry, pancytopenia, leukocytoza, kwasica, hiperkaliemia, hipokaliemia, hiperglikemia, hipomagnezemia, hipokalcemia, hipercholesterolemia, hiperlipidemia, hipofosfatemia, hiperurykemia, dna moczanowa, jadłowstręt, pobudzenie, stany splątania, depresja, lęk, nieprawidłowe myślenie, bezsenność, drgawki, wzmożone napięcie mięśni, drżenie, senność, zespół miasteniczny, zawroty głowy, ból głowy, parestezje, zaburzenia smaku, przyspieszenie czynności serca, niedociśnienie, nadciśnienie, rozszerzenie naczyń, wysięk opłucnowy, duszności, kaszel, krwawienie z przewodu pokarmowego, zapalenie otrzewnej, niedrożność, zapalenie okrężnicy, wrzód żołądka, wrzód dwunastnicy, zapalenie żołądka, zapalenie przełyku, zapalenie jamy ustnej, zaparcie, dyspepsja, wzdęcie, odbijanie, zapalenie wątroby, żółtaczka, hiperbilirubinemia, przerost skóry, wysypka, trądzik, łysienie, ból stawów, niewydolność nerek, obrzęk, gorączka, dreszcze, ból, złe samopoczucie, osłabienie, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi, zmniejszenie masy ciała. U dzieci i młodzieży w wieku 2-18 lat typ i częstość działań niepożądanych leku były w zasadzie podobne do obserwowanych u dorosłych pacjentów z wyjątkiem biegunki, posocznicy, leukopenii, niedokrwistości, zakażeń, które występowały z większą częstością u pacjentów pediatrycznych. U pacjentów w podeszłym wieku, w porównaniu z młodszymi chorymi, może być znacznie zwiększone ryzyko wystąpienia pewnych zakażeń (w tym narządowej postaci zakażenia wirusem CMV), krwawienia z przewodu pokarmowego oraz obrzęku płuc. Po wprowadzeniu leku na rynek opisywano następujące działania niepożądane: przerost dziąseł, zapalenie okrężnicy (w tym wywołane przez CMV), zapalenie trzustki, atrofię kosmków jelitowych, ciężkie, zagrażające życiu zakażenia (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, infekcyjne zapalenie wsierdzia, gruźlica, zakażenie atypowym Mycobacterium), nefropatia związana z wirusem BK, postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia związana z wirusem JC, agranulocytoza, neutropenia, niedokrwistość aplastyczna i hamowanie czynności szpiku kostnego (w tym zakończone zgonem), wybiórcza aplazja czerwonokrwinkowa (PRCA), nieprawidłowa morfologia neutrofili (w tym nabyta anomalia Pelgera-Hueta), reakcje nadwrażliwości, (w tym obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne). Zgłaszano także hipogammaglobulinemię (częstość nieznana), rozstrzenia płuc u dzieci i dorosłych (częstość nieznana), pojedyncze przypadki choroby śródmiąższowej płuc i włóknienia płuc (niektóre zakończone zgonem), jak również przypadki samoistnych poronień u pacjentek narażonych na mykofenolanu mofetylu, głównie w czasie I trymestru ciąży oraz przypadki wad wrodzonych u dzieci pacjentek narażonych na mykofenolan mofetylu w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi.
Interakcje
Nie stosować preparatu z azatiopryną, gdyż nie prowadzono badań dotyczących wpływu takiego skojarzenia leków. Stosowanie z acyklowirem powoduje zwiększenie stężenia acyklowiru we krwi (zmiany farmakokinetyki MPAG - fenolowego glukuronidu kwasu mykofenolowego, są minimalne i nie mają znaczenia klinicznego); ponieważ w przypadku zaburzenia czynności nerek dochodzi do zwiększenia stężenia MPAG, jak i acyklowiru, możliwe jest dla mykofenolanu mofetylu i acyklowiru jak też jego proleku – walacyklowiru, konkurowanie o sekrecję cewkową i w konsekwencji dalsze zwiększenie ich stężenia. Stosowanie z lekami zobojętniającymi kwas żołądkowy (wodorotlenek magnezu i glinu; inhibitory pompy protonowej, w tym lanzoprazol i pantoprazol) powoduje zmniejszenie ekspozycji kwasu mykofenolowego - MPA; jednak nie obserwowano różnic w odsetku odrzucania przeszczepu czy utraty przeszczepu u pacjentów stosujących preparat równocześnie z tymi lekami i bez tych leków. Stosowanie z lekami, które mają wpływ na krążenie jelitowo-wątrobowe (np. cholestyramina, cyklosporyna A, antybiotyki) może potencjalnie zmniejszać skuteczność mykofenolanu mofetylu; zachować ostrożność. Cyklosporyna wpływa na krążenie jelitowo-wątrobowe MPA, co skutkuje zmniejszeniem o 30-50% ekspozycji MPA u biorców przeszczepionej nerki leczonych mykofenolanem oraz cyklosporyną, w porównaniu do pacjentów otrzymujących leki pozbawione tego wpływu, takiej jak syrolimus lub belatacept oraz podobne dawki mykofenolanu. I odwrotnie, należy się spodziewać zmian ekspozycji MPA po zmianie cyklosporyny na inny lek immunosupresyjny, który nie wpływa na krążenie jelitowo-wątrobowe MPA. Antybiotyki, które eliminują bakterie produkujące β-glukuronidazę w jelitach (np. antybiotyki z grupy aminoglikozydów, cefalosporyn, fluorochinolonu i penicyliny) mogą zaburzać krążenie jelitowo-wątrobowe MPAG/MPA i prowadzić do zmniejszenia ogólnoustrojowej ekspozycji MPA. U biorców przeszczepionej nerki w okresie bezpośrednio po rozpoczęciu doustego przyjmowania cyprofloksacyny lub amoksycyliny w połączeniu z kwasem klawulanowym zgłaszano zmniejszenie stężenia minimalnego MPA o ok. 50%; ten wpływ zmniejszał się w miarę stosowania antybiotyku i ustępował w ciągu kilku dni po zakończeniu antybiotykoterapii. Zmiany w stężeniu minimalnym nie muszą ściśle odzwierciedlać zmian w całkowitej ekspozycji MPA, nie są konieczne zmiany dawkowania leku, gdy nie stwierdza się klinicznych objawów zaburzenia czynności przeszczepu. Zaleca się ścisłą obserwację kliniczną podczas terapii skojarzonej oraz przez krótki okres po zakończeniu antybiotykoterapii. Nie zaobserwowano interakcji w skojarzonym podaniu leku z norfloksacyną lub metronidazolem. Skojarzenie norfloksacyny z metronidazolem skutkowało zmniejszeniem ekspozycji MPA o około 30% po podaniu pojedynczej dawki leku. Nie obserwowano wpływu trimetoprimu/sulfametoksazolu na biodostępność MPA. Jednoczesne podawanie leków hamujących glukuronidację MPA może zwiększać jego ekspozycję; zaleca się zachowanie ostrożności, gdy leki te podawane są jednocześnie. Podczas jednoczesnego podawania izawukonazolu i MPA zaobserwowano zwiększenie AUC 0-∞ MPA o 35%. Telmisartan zmienia wydalanie MPA poprzez zwiększenie ekspresji PPAR gamma (receptory aktywowane przez proliferatory peroksysomów), co z kolei zwiększa ekspresję i aktywność UGT1A9; jednoczesne stosowanie telmisartanu i mykofenolanu mofetylu skutkuje zmniejszeniem stężeń MPA o ok. 30% (nie zauważono klinicznych skutków farmakokinetyki interakcji). Jednoczesne podanie mykofenolanu mofetylu oraz gancyklowiru (konkurujących ze sobą o wydzielanie cewkowe) powoduje zwiększenie stężenia MPAG, jak również gancyklowiru we krwi, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek; nie należy spodziewać się istotnego zaburzenia farmakokinetyki MPA i dlatego nie jest wymagana zmiana dawkowania mykofenolanu mofetylu, jednak u chorych z niewydolnością nerek otrzymujących preparat i gancyklowir lub jego prolek - walgancyklowir, należy dokładnie przestrzegać zaleceń dotyczących dawkowania gancyklowiru, a pacjenci powinni być uważnie monitorowani. Mykofenolan mofetylu nie wpływa na farmakokinetykę oraz farmakodynamikę doustnych leków antykoncepcyjnych. U pacjentów nieprzyjmujących cyklosporyny, jednoczesne podawanie mykofenolanu mofetylu i ryfampicyny powoduje zmniejszoną o 18-70% ekspozycję na MPA; należy monitorować ekspozycję na MPA i odpowiednio dostosować dawkę mykofenolany mofetylu, w celu utrzymania efektu klinicznego. Stosowanie z sewelamerem powoduje zmniejszenie Cmax i AUC MPA odpowiednio o 30% i 25%, nie stwierdzono żadnych następstw klinicznych (np. odrzucanie przeszczepu); pomimo tego, zaleca się podawanie mykofenolanu mofetylu przynajmniej 1 h przed zażyciem lub 3 h po przyjęciu sewelameru w celu zminimalizowania wpływu na wchłanianie MPA. Brak danych dotyczących jednoczesnego podawania preparatu z innymi niż sewelamer lekami wiążącymi fosforany. Nie określono stosunku ryzyka do korzyści dla skojarzonego stosowania mykofenolanu mofetylu z takrolimusem lub syrolimusem. U pacjentów po przeszczepieniu wątroby, u których rozpoczęto podawanie preparatu i takrolimusu, wartości AUC i Cmax MPA nie zostały znacząco zmienione przez jednoczesne podanie takrolimusu, jednakże stwierdzono zwiększenie wartości AUC dla takrolimusu o około 20%, po wielokrotnym podaniu dawek mykofenolanu mofetylu (1,5 g 2 razy na dobę) pacjentom otrzymującym takrolimus. Natomiast u pacjentów po przeszczepieniu nerki preparat wydaje się nie wpływać na stężenie takrolimusu. Nie należy stosować żywych szczepionek u chorych z zaburzoną odpowiedzią immunologiczną; wytwarzanie przeciwciał w odpowiedzi na inne szczepionki może być zmniejszone. Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych. Stosowanie z probenecydem powoduje 3-krotnie zwiększoną wartość AUC dla MPAG. Inne leki, o których wiadomo, że podlegają wydzielaniu cewkowemu mogą zatem konkurować z MPAG o ten mechanizm wydzielania, co może prowadzić do zwiększenia stężenia MPAG we krwi lub stężenia wspomnianego leku wydzielanego drogą sekrecji cewkowej.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
